АдукацыяГісторыя

Маршал Баграмян Іван Хрыстафоравіч: кароткая біяграфія, фота, цытаты, ўзнагароды

Баграмян Іван Хрыстафоравіч, кароткая біяграфія якога прадстаўлена ў гэтым артыкуле, нарадзіўся ў 1897 годзе, 20 лістапада, у вёсцы Чардахлы, што знаходзіцца на тэрыторыі Азербайджана, непадалёк ад Елізаветпаля. Ён быў выхадцам з беднай сям'і.

Бацька яго працаваў чыгуначнікам. Іван сам навучыўся грамаце. Ён атрымаў сваю першую адукацыю ў царкоўна-прыходскай армянскай школе. Пасля гэтага, у 1907-12 гг., Іван працягнуў навучанне ў Тыфлісе, у мясцовым чыгуначным вучылішчы. З 1912 па 1915 год Баграмян атрымліваў спецыяльнасць ўжо ў тэхнічным вучылішчы, а затым стаў тэхнікам-практыкам.

Пачатак ваеннай службы

Баграмян Іван Хрыстафоравіч прапрацаваў некалькі месяцаў, пасля чаго ўвайшоў у шэрагі рускай арміі ў якасці добраахвотніка. Ён пачаў праходзіць ваенную службу ў запасным батальёне пяхоты, затым служыў у другім памежным паліцу (пяхотным). Будучы адукаваным і адважным чалавекам, Баграмян ганараваўся напрамкі ў школу прапаршчыкаў. Ён скончыў яе ў 1917 годзе. Пасля гэтага Баграмян Іван Хрыстафоравіч ўдзельнічаў у бітвах з турэцкімі башыбузукі. Ён служыў спачатку ў трэцім стралковым палку, а затым - у першым кавалерыйскім армянскай дывізіі.

Лютаўская рэвалюцыя і Грамадзянская вайна ў лёсе Баграмяна

Баграмян Іван Хрыстафоравіч (фота яго прадстаўлена ў гэтым артыкуле) у дні Лютаўскай рэвалюцыі апынуўся пад уплывам дашнаков. На іх баку ён служыў да 1920 года, пакуль армянскую контррэвалюцыю ня задушылі. Баграмян Іван Хрыстафоравіч напрыканцы 1920 года ўступіў добраахвотнікам у Чырвоную армію. Ён служыў там першы час камандуючым Першага армянскага палка, а затым актыўна ўдзельнічаў у Грамадзянскай вайне (у 11-й арміі) на каманду пасады. Таксама Іван Хрыстафоравіч спрыяў усталяванню ўлады Саветаў на тэрыторыі Грузіі і Арменіі.

Да лютага 1921 года ён быў камандуючым эскадронам, памочнікам камандзіра. У 1921 годзе, з сакавіка па верасень, з'яўляўся сакратаром грузінскага Ваеннага прадстаўніцтва Армянскай СССР. Праз некаторы час ён зноў заняў сваю ранейшую пасаду. Баграмян Іван Хрыстафоравіч загадваў выведкай палка да канца 1923 г.

працяг навучання

Пасля таго як скончылася Грамадзянская вайна, ён прайшоў спецыяльныя курсы, накіраваныя на ўдасканаленне камандзірскага складу. У якасці камандзіра палка ён быў пасланы ў 1923 годзе ў армянскую стралковую дывізію. Баграмян з 1924 па 1925 г. навучаўся на кавалерыйскіх курсах для начальніцкага складу ў горадзе Ленінградзе. Аднакурснікамі яго былі выдатныя асобы, такія як К. К. Ракасоўскі і Г. К. Жукаў. Пасля заканчэння навучання Баграмян вярнуўся ў сваю дывізію на раней займаемую пасаду. У ёй ён праслужыў аж да 1931 года.

Баграмян ў 1931 годзе пачаў навучанне ў акадэміі ім. Фрунзе. Ён скончыў яе ў чэрвені 1934 гады. У 1935 годзе, 29 лістапада, Баграмян атрымаў званне палкоўніка. У наступным годзе, пачынаючы з кастрычніка, ён прыступіў да выканання абавязкаў у аператыўным аддзеле штаба, стаўшы яго начальнікам. У той час у краіне ажыццяўляліся масавыя чысткі Чырвонай арміі. На Баграмяна таксама быў кампрамат. Аднак выратаваць яго здолелі - ўмяшаўся А. І. Мікаян.

Баграмян ў кастрычніку 1938 гады скончыў навучанне ў Ваеннай акадэміі Генштаба. У ёй ён застаўся служыць на пасадзе выкладчыка тактыкі.

Пачатак Вялікай Айчыннай вайны ў лёсе Івана Хрыстафоравіч

Пасля таго як пачалася Вялікая Айчынная вайна, Кіеўскі ваенны акруга перайменавалі ў Паўднёва-Заходні фронт. Іван Хрыстафоравіч стаў начальнікам аператыўнага кіравання і намеснікам начальніка штаба гэтага фронту. На дадзенай пасадзе ён удзельнічаў у распрацоўцы 1-га магутнага наступу Арміі каля Луцка, Роўна і Дубна. Яно прытармазілі наступ нямецкіх танкавых войскаў, аднак не выратавала ўвесь Паўднёва-Заходні фронт. Нежаданне аддаць Кіеў нямецкім захопнікам прывяло да таго, што фронт быў акружаны. Якія трапілі ў акружэнне дывізіях быў аддадзены апошні загад - паспрабаваць вырвацца ў кірунку да Ромні, дзе з усіх сіл спрабавалі ўтрымаць праход войскі. Франтавой штаб у выніку быў падзелены, а афіцэры яго пачалі камандаваць асобнымі групамі. Івану Хрыстафоравіч ўдалося вывесці свае войскі з асяроддзя. Колькасць іх склала каля 20 тысяч. За ўдзел у Кіеўскай абарончай аперацыі ў 1941 годзе, 12 жніўня, яму было прысуджана званне генерал-маёра. Баграмян атрымаў у якасці ўзнагароды ордэн Чырвонага Сцяга.

Баграмян становіцца камандуючым Паўднёва-Заходнім фронтам. Званне генерал-лейтэнанта

Штаб Паўднёва-Заходняга фронту быў знішчаны, і Баграмян быў прызначаны камандуючым гэтым фронтам. Контрнаступленне арміі да Растову было ажыццёўлена па яго плане ў цяжкія дні баёў за Кіеў. Сам Баграмян актыўна ўдзельнічаў ва ўпраўленні арміяй. Нямецкія захопнікі ў выніку гэтай аперацыі былі адкінутыя ад горада Растова-на-Доне. Гэта быў значны ўклад у перамогу, здабытую пры Маскоўскім бітве. Баграмяна зімой адправілі камандаваць якія знаходзяцца ў раёне сталіцы групамі войскаў. Паспяховыя контрнаступлення, якімі ён кіраваў, сталі прычынай таго, што былі разгромленыя асобныя часткі Вермахта, якія знаходзяцца непадалёк ад Яльца. Чырвонай Арміі ўдалося адкінуць немцаў на 80-100 км, знішчыўшы тым самым Ялецкі выступ. Баграмянам за бліскучую працу было прысуджана званне генерал-лейтэнанта.

1942 год у кар'еры Баграмяна

Іван Хрыстафоравіч працягнуў камандаваць на Паўднёва-Заходнім кірунку. Са студзеня 1942 г. пад яго кіраўніцтвам была распрацавана і праведзена наступальная Барвенково-Лазоўская аперацыя. У гэтым жа годзе, у маі, ён удзельнічаў у планаванні наступальнай Харкаўскай аперацыі. З-за дапушчаных памылак, аднак, яна стала няўдалай. Вялікую групоўку рускіх войскаў ўдалося ўзяць у акружэнне нямецкай арміі падчас гэтага наступу, а затым і знішчыць яе. У нямецкіх захопнікаў з прычыны гэтых няўдач з'явіўся шанец прабіцца на Каўказ і да Сталінграда. Былі адхіленыя ад пасадаў камандуючы і начальнік штаба Паўднёва-Заходніх частак. Не абыйшла гэтая доля і такога таленавітага ваеннага, як Іван Баграмян, кароткая біяграфія якога нас цікавіць. Сам кірунак было расфармавана. Тым не менш пасля пачатку наступлення стала ясная яго дрэнная падрыхтаванасць. Камандаванне разлічвала перш за ўсё на тое, што летам фашысты зноў паспрабуюць захапіць Маскву. Актыўны наступ вырашыў працягнуць Цімашэнка. Аднак ён позна зразумеў той факт, што ўсё больш актыўным станавілася супраціў войскаў праціўніка. Загад спыніць наступ прывёў да таго, што немцам была дадзена магчымасць зноў акружыць рускія войскі. Правал гэтай аперацыі стаў прычынай таго, што камандуючы фронтам і афіцэры штаба пазбавіліся сваіх пасадаў.

Іван Хрыстафоравіч, якому давялося пакінуць займаемую пасаду, знаходзіўся некаторы час у рэзерве. Але ўжо ў 1942 годзе, у ліпені, яго паслалі на Заходні фронт камандзірам 16-й арміі. Па ходзе бітваў яго армія нанесла адчувальныя страты непрыяцелю, асабліва зімой 1942-43 гг.

1943 год

Праз некаторы час якую ўзначальвае Баграмянам армію перайменавалі ў 11-ю гвардзейскую. Улетку 1943 года, падчас Курскай бітвы, выступаючы на фронце ў складзе Бранскага фронту, яго войскі паспяхова правялі флангавую аперацыю, ўнеслі значны ўклад у разгром асноўны групоўкі войскаў праціўніка. Ўдар з флангу, які нанесла армія Баграмяна, апынуўся раптоўным для немцаў. Войскам яго на працягу першых двух дзён наступлення атрымалася прабіць абарону суперніка на 25 км углыб у паўднёвы бок. Немцы для таго, каб спыніць наступальную аперацыю, сталі перакідваць свае войскі на поўдзень і ўсход ад Арла. У выніку гэтага толькі павялічылася актыўнасць наступу рускіх на Бранскім фронце. Акрамя таго, арміі Цэнтральнага фронту, які 17 ліпеня пачалі актыўны наступ, таксама сталі з поспехам прасоўвацца ў кірунку да Арлу. У 1943 годзе, 5 жніўня, рускім войскам удалося канчаткова выбіць немцаў з Арла. Яны накіраваліся цяпер у бок Бранска. Баграмян за паспяховыя аперацыі атрымаў ордэн Суворава першай ступені і званне генерал-палкоўніка.

Івану Хрыстафоравіч 17 лістапада 1943 года далі званне генерала арміі. Іван Баграмян, біяграфія якога яшчэ будзе адзначана многімі дасягненнямі, быў прызначаны 19 лістапада каманда першым Прыбалтыйскім фронтам. Баграмян камандаваў войскамі, якія паспяхова правялі Гарадоцкую наступальную аперацыю, а таксама актыўна ўдзельнічалі ў наступальнай Беларускай аперацыі і ў наступальнай прыбалтыйскіх.

Працяг паспяховых дзеянняў у 1944 году

У 1944 годзе арміі, якімі кіраваў Іван Хрыстафоравіч, дзейнічалі з асаблівым поспехам каля Віцебска, а таксама ў працэсе перакідання войскаў з фронту ў Мемельской кірунку падчас наступальнай прыбалтыйскіх аперацыі. За ўдалую арганізацыю войскаў атрымаў званне Героя Савецкага Саюза Баграмян Іван Хрыстафоравіч. Ўзнагароды яго шматлікія, але гэтая асабліва значная.

Апошні год вайны

У 1945 годзе, вясной, ён стаў камандзірам баявой аператыўнай Земландском групы. Яна была сфарміравана на базе першага Прыбалтыйскага фронту. Гэтая група войскаў была ўключана ў склад трэцяга Беларускага фронту. Яна знаходзілася ў падпарадкаванні А. М. Васілеўскага, Маршала Савецкага Саюза. З падтрымкай авіяцыі войскі Баграмяна пайшлі ў наступ на Кенігсберг. На працягу некалькіх дзён ён быў паспяхова захоплены. Неўзабаве няўдачу пацярпелі ўсе Земландском войскі непрыяцеля.

У 1945 годзе, 24 красавіка, Маршала Васілеўскага падчас падрыхтоўкі баявых дзеянняў на Далёкім Усходзе забіраюць з фронту. Баграмян, генерал арміі, становіцца камандуючым трэцім Беларускім фронтам. Іван Хрыстафоравіч даслужыўся у гэтым званні да канца Вялікай Айчыннай вайны. У 1945 годзе, 24 чэрвеня, ён узначаліў полк першага Прыбалтыйскага фронту падчас святкавання перамогі.

Лёс Баграмяна пасля заканчэння вайны

Генерал Баграмян пасля заканчэння вайны стаў камандаваць Прыбалтыйскім ваеннай акругай. Па стане здароўя ў траўні 1954 гады ён перайшоў у Міністэрства абароны СССР, у Групу генеральных інспектараў. Праз год, 11 сакавіка, яму было прысвоена званне Маршала Савецкага Саюза. Акрамя таго, Баграмян стаў намеснікам міністра абароны краіны.

смерць Баграмяна

Памёр ён 21 верасня 1982 года. Баграмян Іван Хрыстафоравіч (1897-1982) пахаваны ў Маскве, на Краснай плошчы. Ён з'яўляецца аўтарам кніг "На шляху да Вялікай Перамогі" і "Так пачыналася вайна". Краіна не забылася такога героя, як Баграмян Іван Хрыстафоравіч. Цытаты яго, якія можна назваць самымі папулярнымі - "Так мы ішлі да перамогі" і "Вялікія прыёмныя сыны Каўказа" (пра Пушкіна і Лермантава). Нешматлікія выказванні яго атрымалі вялікую вядомасць, чаго нельга сказаць пра яго самога.

Вельмі шмат узнагарод атрымаў Баграмян Іван Хрыстафоравіч. Кароткая біяграфія, якую вы толькі што прачыталі, дае асноўныя звесткі пра яго. Спадзяемся, вы запазычылі з яе нешта новае. Не ўсе ведаюць пра тое, якім выдатным чалавекам быў Баграмян Іван Хрыстафоравіч. Біяграфія яго была напісана намі для таго, каб пазнаёміць з ім чытачоў.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.atomiyme.com. Theme powered by WordPress.