Назвы дрэў Расійскай Федэрацыі

Назвы дрэў Расіі кожны з нас ведае з дзяцінства. Мы не задумваемся аб тым, што яны значаць, чаму так гучаць, а не інакш. Гэтак жа, як і словы сонца, неба, зямля ці птушкі. Усе гэтыя словы не з'яўляюцца для нас паняційнага, напрыклад, такія як паравоз або самалёт. Іх значэнне схавана ад нашага розуму, але менавіта яны ствараюць візуальна-сэнсавую сферу нашага быцця. Калі задацца пытаннем, што значаць назвы дрэў і падобныя Ці яны ў розных мовах, і пачаць сваё невялікае даследаванне, то адчыняюцца найцікавыя факты. Разгледзім вышэйадзначаныя пазіцыі на прыкладзе трох найбольш тыповых прадстаўнікоў расійскай флоры: бярозы, дуба і вярбы. Гэтыя ліставыя дрэвы, назвы якіх самі па сабе ўяўляюць для кожнага носьбіта рускай мовы паняційныя складнікі: белая, моцны і ніцая - адпаведна.

бяроза

Назва дрэва бяроза ў сучасную беларускую мову перайшло з старажытнарускага. А далей яго карані прасочваюцца - у стараславянская, агульнаславянскі і індаеўрапейскі. Нават англійскае Birch чымсьці аллитерационно сугучна з рускім словам. На ўзроўні стараславянскай мовы бяроза ( «бръзънъ») мае адно значэнне з месяцам, які цяпер называюць красавіком. На ўзроўні індаеўрапейскага - корань bhereg- асэнсоўваецца як белы, чысты або светлы. Такім чынам, становіцца зразумела, што назва бяроза атрымала як дрэва, якое мае светлы, ўсярэдзіне вузкую белую крывуліну ствол. На першы погляд, раскрыццё паняційнага шэрагу дало нам вельмі простыя высновы, нават відавочныя, але цяпер слова «бяроза» становіцца больш зразумелым.

дуб

Усе спробы лінгвістаў раскласці назва гэтага дрэва на нейкія складнікі
заканчваліся даволі двухсэнсоўнымі высновамі. Напрыклад, прыцягнуўшы слова «дуб» да грэцкага demo (будаваць) атрымліваўся пераклад - «будаўнічае дрэва». Даволі сумніўны вынік. А вось ідэнтыфікуючы славян як народ, які выкарыстоўваў містычныя практыкі, і ў прыватнасці іх табуистический вопыт, разуменне гэтага слова становіцца больш празрыстым. Дуб, як і мядзведзя, былі для продкаў рускіх нечым большым, чым ўладары або гаспадары. Прамое слова выкарыстоўвалася вельмі рэдка. Замест «бер» казалі «якi загадвае мёдам», гэта значыць мядзведзь. Замест «Пярко» казалі "дрэва з дуплом», гэта значыць дуб. Такім чынам, атрымліваецца, што гэтае дрэва Перуна - аднаго з галоўных багоў славянскага пантэона.

вярба

Ракіта, вярба, вярбы, вярба ... Многія людзі думаюць, што гэта назвы дрэў розных. Гэта не так. На самай справе, гэта адно і тое ж расліна. Але толькі адна назва - вярба -вошло ва ўсе славянскія мовы. Калі звяртацца да індаеўрапейскага протоязыку, яно пазначае «чырвоная драўніна». Але, звярнуўшыся да міфалогіі славян, можна выявіць больш рамантычнае, а магчыма, больш дакладнае разуменне назвы. «Вярба» - «Віла» - «Самовила» - гэта чароўныя істоты, якія ўмелі выдатна спяваць. Дарэчы, у англійскай мове прасочваецца такая ж перспектыва: Willow - назва дрэва і Veelae - казачныя дзяўчыны, якія ўмеюць зачаравальна спяваць. Безумоўна, даволі прыблізны сэнс, далёкі ад метадаў сучаснай навукі, але затое які рамантычны ...

У заключэнне

Назвы дрэў, як і многія іншыя словы рускай мовы, - гэта падарожжа ў гісторыю нашых продкаў - славян. У іх моўную таямніцу. Пазней адбывалася мноства трансфармацый рускай мовы. Кірыл і Мяфодзій выкінулі мноства літар, на іх погляд, лішніх. Нямецкія навукоўцы ў эпоху Кацярыны II структураваць мову на манер еўрапейскіх. Бальшавікі прыбралі апошнія таямнічыя знакі. Сучасны амерыканізаваны руская прымушае забыцца апошнія таямніцы. Але раскрыць сакрэты магчыма, проста услухаўшыся ў гукі і прааналізаваўшы сэнс звычайных рускіх слоў.